Eδώ ο αναγνώστης θα βρει βιογραφίες Ελλήνων θετικών επιστημόνων που έζησαν και μεγαλούργησαν την περίοδο της Τουρκοκρατίας, δηλαδή κατά την χρονική περίοδο 1453 έως και το 1821. Ο χώρος δράσης τους δεν περιορίζεται μόνο στα σύνορα του Ελληνικού κράτους αλλά επεκτείνεται σε πολλά μέρη του πλανήτη μας. Οι πιο πολλοί από αυτούς έχουν ασχοληθεί και με άλλους κλάδους, αλλά εμείς επικεντρωνόμαστε στον τομέα των Μαθηματικών.
Οι βιογραφίες των λογίων είναι ταξινομημένες σύμφωνα με τον αιώνα που έζησαν και έδρασαν. Σε κάθε βιογραφία υπάρχουν σύνδεσμοι που οδηγούν σε βιβλιογραφικές πηγές, όπως επίσης και σύνδεσμοι που παραπέμπουν στα έργα τους (κυρίως των μαθηματικών βιβλίων), σε χειρόγραφα, μεταφράσεις ή επανεκδόσεις.
Ο λόγιος Δημήτριος Γοβδελάς συμμετείχε με μακρόχρονη εκπαιδευτική δραστηριότητα στο Ιάσιο και αξιόλογη συγγραφική παραγωγή, στην ανακαινιστική προσπάθεια των Ελλήνων λογίων του καιρού του για την πρόοδο του ελληνισμού. Γεννήθηκε στη Ραψάνη της Θεσσαλίας, όπου και διδάχθηκε τα εγκύκλια μαθήματα και φιλοσοφία καθόσον ήδη από τα μέσα του 180υ αιώνα λειτουργούσε το Ελληνικό Σχολείο Ραψάνης , το οποίο είχε ιδρυθεί από τον Διονύσιο, επίσκοπο Πλαταμώνος.
Ο Δημήτριος Ραζής ήταν ιατροφιλόσοφος και μαθηματικός που καταγόταν είτε από την Κεφαλληνία, είτε από την Κωνσταντινούπολη, είτε από το Μεσολόγγι. Οι διαθέσιμες πληροφορίες για το λόγιο Ραζή Δημήτριο είναι λιγοστές και ενίοτε αντιφατικές. Σπούδασε στην Ιταλία Μαθηματικά, Φιλοσοφία και Ιατρική.
Ο Διονύσιος Πύρρος από την Καστανιά Τρικάλων ήταν ιατρός, κληρικός και δάσκαλος, με ευρεία συγγραφική δραστηριότητα με κείμενα ποικίλου περιεχομένου. Μαθήτευσε στα Τρίκαλα και στον Τύρναβο κοντά στον Ιωάννη Πέζαρο. Ακολούθησε περιοδεία του στη Θεσσαλία, τη Μακεδονία, το Άγιο Όρος, τη Λήμνο, την Τένεδο και τη Θράκη με τελικό προορισμό του την Κωνσταντινούπολη.
O λόγιος Εμμανουήλ Γλυζώνιος γεννήθηκε στη Χίο, αλλά έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Βενετία, όπου μετά τις σπουδές του ασχολήθηκε με το εμπόριο, τη συλλογή βιβλίων και χειρογράφων και την έκδοση βιβλίων εκπαιδευτικού και κυρίως εκκλησιαστικού περιεχομένου. Ο Γλυζώνιος είναι ο πρόδρομος των μεγάλων Λόγιων τυπογράφων της ελληνικής ομογένειας.
Ο Ευγένιος Βούλγαρις διετέλεσε μαθητής του Μεθοδίου Ανθρακίτη , και ήταν από τους πιο διάσημους Έλληνες της τότε διασποράς ως πολυμαθής, πολυσχιδής και πολυγραφότατος. Με τη διδασκαλία του και τα συγγράμματά του εγκαινίασε μια νέα εποχή στην ιστορία της ελληνικής παιδείας. Οι φιλελεύθερες ιδέες του προετοίμασαν το έδαφος για τον ελληνικό Διαφωτισμό.
Ο Ζήσης Κάβρας ήταν λόγιος και γιατρός από τα Αμπελάκια Θεσσαλίας, όπου και διδάχθηκε τα πρώτα γραμματικά και φιλοσοφικά μαθήματα. Σπούδασε στη Γερμανία Ιατρική και Φυσικομαθηματικά για να επιστρέψει αργότερα στην πατρίδα του και να εξασκήσει το επάγγελμα του ιατρού. Γνωστός για τη μόρφωσή του στον κύκλο των Ελλήνων λογίων ασχολήθηκε και με τη μετάφραση έργων επιστημονικού χαρακτήρα.
Ο Θεόφιλος Καΐρης ήταν κορυφαίος Νεοέλληνας Διαφωτιστής, φιλόσοφος, Διδάσκαλος του Γένους και πολιτικός. Γεννήθηκε στην Άνδρο στις 19 Οκτωβρίου 1784 από επιφανή οικογένεια του νησιού και έμαθε τα πρώτα του γράμματα στη Σχολή του Κάτω Κάστρου. Όταν πέθανε ο πατέρας του, το 1794, τον πήρε υπό την προστασία του ο θείος του, εφημέριος στον ναό του Αγίου Γεωργίου στις Κυδωνιές.
Ο Θεόφιλος Κορυδαλλεύς ήταν κληρικός, λόγιος, φυσικομαθηματικός, συγγραφέας και δάσκαλος. Γεννήθηκε περίπου το 1570 στην Αθήνα και σπούδασε Ιατρική, Φιλοσοφία, Φυσική και Αστρονομία στα Πανεπιστήμια της Ρώμης και της Πάδοβας, ενώ το 1613 αναγορεύτηκε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου.
Ο Ιωάννης Πέζαρος (ή Δημητριάδης) ήταν επιφανής Δάσκαλος του Γένους που έδρασε στην γενέτειρά του, τον Τύρναβο το 18ο αιώνα. Τα εγκύκλια μαθήματα τα διδάχτηκε στο σχολείο του Τυρνάβου, το οποίο από χρόνια είχε αποκτήσει καλό όνομα με την αδιάκοπη λειτουργία του, το επίπεδο σπουδών και τη φήμη των δασκάλων του, ενώ βασική αφετηρία των σπουδών του Πέζαρου υπήρξαν τα Γιάννενα.
Ο Ιωνάς Σπαρμιώτης ήταν κληρικός και λόγιος, γεννημένος στο χωριό Λιβάδι του Ολύμπου. Το κοσμικό του όνομα ήταν Κοντός Ιωνάς. Έγινε μοναχός στη μονή Σπαρμού, εξ ου και το Σπαρμιώτης. Ήταν από τους πλέον διακεκριμένους λόγιους στον χώρο της παιδείας.
