Στην ανακοίνωση αυτή περιγράφονται τα γεωμετρικά θεωρήματα που είναι χαραγμένα στο σαλόνι αρχοντικού του 18ου αιώνα, το οποίο σήμερα βρίσκεται στο Ιστορικό-Λαογραφικό Μουσείο της Κοζάνης. Το αρχοντικό ανήκε στην οικογένεια των Σακελλαρίου, τα περισσότερα μέλη της οποίας ήταν μεγαλέμποροι και ιατροί με σπουδαία κοινωνική, πολιτική, αλλά και επιστημονική δραστηριότητα. Τα συγκεκριμένα ξυλόγλυπτα είναι μάλλον κατασκευές του Δημήτριου Σακελλαρίου, μαθητή του μαθηματικού και φυσικού Γιόχαν Σέγκνερ και φίλου του Ευγένιου Βούλγαρη. 

Από τα τέλη του 18ου αιώνα σημειώνονται σημαντικές αλλαγές στην ελληνική εκπαίδευση. Ο αριθμός των σχολείων και των μαθητών αυξάνεται, τα προγράμματα σπουδών και οι διδακτικές μέθοδοι εκσυγχρονίζονται, ενώ παράλληλα περιορίζεται η εξάρτηση της εκπαίδευσης από την Εκκλησία.

Οι αλλαγές αυτές δηλώνουν μια θέληση για ανανέωση των δομών του σχολικού συστήματος, η οποία συνδέεται με τις μεταβολές που συντελούνται στην ελληνική κοινωνία της εποχής...

Το καλοκαίρι του 1937 ό Μανουήλ Γεδεών (1851-1943) στέλνει στον μητροπολίτη Μηθύμνης [Διονύσιο Μηνά] μια ανέκδοτη βιογραφία του Βενιαμίν Λεσβίου (1759-1824). Ή βιογραφία συνοδευόταν άπο ένα γράμμα στο όποίο ό Γεδεών τον ενημέρωνε για την προέλευση του κειμένου: «έργον ίδιόγραπτον υπάρχει του μακαρίτου φίλου μου Σοφοκλέους Κ. τοΰ εξ Οικονόμων άποσταλεϊσαν εις έμέ κατά το τέλος του 1869, διετήρησα μέχρι σήμερον».

Μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης, το 1453, οι αλλαγές στην ελληνική παιδεία ήταν δραματικές. Κατά συνέπεια και η αντίστοιχη μαθηματική παιδεία είχε ανάλογες μεταπτώσεις. Η επισήμανση αυτή αποτελεί μια αφετηρία για μια ιστορική επισκόπηση της μεταβυζαντινής παιδείας και της νεοελληνικής μαθηματικής πραγματικότητας.

Από τις καταβολές της η γεωμετρία στην αρχαία Αίγυπτο και Μεσοποταμία είχε ως μία από τις ασχολίες της την μέτρηση του εμβαδού διαφόρων σχημάτων: Η γεωμετρία, λέει ο Πρόκλος,

«…εκ της των χωρίων αναμετρήσεως λαβούσα την γένεσιν…»

Η εύρεση του εμβαδού σημαίνει, βέβαια, την σύγκριση ενός χωρίου με την τετραγωνική μονάδα.

Το επίπεδο της μαθηματικής εκπαίδευσης στον τόπο μας κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας ήταν, ιδίως τους πρώτους αιώνες, χαμηλό. Παραδείγματος χάριν στην περίφημη σχολή του Γκιούμα και επί του σοφού Σουγδουρή, στις αρχές του 18ου αιώνα, ο συνδιδάσκαλος του Σουγδουρή, Αναστάσιος ιερεύς Παπαβασιλείου δίδασκε μόνον «νύξιν τινά της Γεωμετρίας εις τους μαθητάς του με μικρόν πονημάτιον εισαγωγικόν εις τας Μαθηματικάς γνώσεις».