Ο Ιωάννης Πέζαρος (ή Δημητριάδης) ήταν επιφανής Δάσκαλος του Γένους που έδρασε στην γενέτειρά του, τον Τύρναβο το 18ο αιώνα. Τα εγκύκλια μαθήματα τα διδάχτηκε στο σχολείο του Τυρνάβου, το οποίο από χρόνια είχε αποκτήσει καλό όνομα με την αδιάκοπη λειτουργία του, το επίπεδο σπουδών και τη φήμη των δασκάλων του, ενώ βασική αφετηρία των σπουδών του Πέζαρου υπήρξαν τα Γιάννενα. Εκεί παρακολούθησε τις παραδόσεις του Κοσμά Μπαλάνου, με τον οποίο ανέπτυξε μια φιλική σχέση που διατηρήθηκε μέχρι σχεδόν το τέλος της ζωής τους,
Ο Πέζαρος εκπαιδεύτηκε στη συνέχεια στο Άγιο Όρος, όπου και παρακολούθησε μαθήματα της νεότερης φιλοσοφίας. Ο Ιωάννης Πέζαρος παρέμεινε στο Άγιο Όρος μέχρι τα τέλη του 1771. Η μετέπειτα πορεία του είναι η σταδιοδρομία στο επάγγελμα του δασκάλου. Δίδαξε στην Τσαριτσάνη, στο Λιβάδι και στη Σχολή του Τυρνάβου, στην οποία χρημάτισε και διευθυντής μέχρι τον θάνατό του το 1806.
Στο σχολείο του Τυρνάβου ο Πέζαρος δίδασκε Μαθηματικά παράλληλα με τη φιλοσοφία. Τις προσπάθειες που κατέβαλε ο δάσκαλος για το επίπεδο της διδασκαλίας των Μαθηματικών μαρτυρεί και η επιστολή του Γ. Αυξεντιάδη, ο οποίος του στέλνει από το Σεμλίνο μια θήκη για τα όργανα διδασκαλίας των μαθηματικών.
Ο Πέζαρος αντλούσε την ύλη διδασκαλίας από τρία συγγράμματα μαθηματικών, τα οποία θεωρούνταν τότε τα περισσότερο ‘’σύγχρονα’’ στον ελλαδικό χώρο. Πρόκειται για δύο έργα του Βούλγαρη ( Στοιχεία Γεωμετρίας του Ευκλείδη και Μαθηματικά κατά Γέσνερον (Segner)) και ένα του Μπαλάνου (Aριθμητική). Σύμφωνα με τον Κούμα ο Πέζαρος δίδασκε στον Τύρναβο και την Φυσικήν τοῦ Θεοτόκη.