Ο Διονύσιος Πύρρος από την Καστανιά Τρικάλων ήταν ιατρός, κληρικός και δάσκαλος, με ευρεία συγγραφική δραστηριότητα με κείμενα ποικίλου περιεχομένου. Μαθήτευσε στα Τρίκαλα και στον Τύρναβο κοντά στον Ιωάννη Πέζαρο. Ακολούθησε περιοδεία του στη Θεσσαλία, τη Μακεδονία, το Άγιο Όρος, τη Λήμνο, την Τένεδο και τη Θράκη με τελικό προορισμό του την Κωνσταντινούπολη.
Από το 1803 έως και το 1805 βρίσκεται στις Κυδωνιές και παρακολουθεί μαθήματα στην τοπική σχολή, που φημιζόταν εκείνη την περίοδο ως κέντρο ελληνικής παιδείας. Στη Σχολή των Κυδωνιών διδάχθηκε Άλγεβρα και Φυσική από τον Βενιαμίν τον Λέσβιο. Επόμενος σταθμός του η Χίος, όπου συμπλήρωσε την εκπαίδευσή του με παραδόσεις ρητορικής, θεολογίας και Αστρονομίας από τον Ιωάννη Τσελεπή. Μετά τη Χίο δίδαξε για μικρό χρονικό διάστημα στη Σμύρνη και έπειτα αναχώρησε για την Ιταλία. Το 1807 γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβας, όπου σπούδασε Ιατρική και Φιλοσοφία και το 1813 έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα στην Ιατρική. Ολοκλήρωσε την εγκυκλοπαιδική του μόρφωση με την επίσκεψή του στο πανεπιστήμιο της Βιέννης.
Ο Δ. Πύρρος υπήρξε πολυγραφότατος σε συγγράμματα ποικίλου περιεχομένου, όπως γεωγραφικά, παιδαγωγικά, γεωλογικά, ιστορικά, εκκλησιαστικά, μαθηματικά, αστρονομικά καθώς και ιατρικά. Μεταξύ αυτών αναφέρουμε ενδεικτικά τα:
- Γεωγραφία Μεθοδική Απάσης Οικουμένης, Βενετία 1818
- Αριθμητική, Ναύπλιο 1828
- Πρακτική Αστρονομία, Αθήνα 1836