Της Ελένης Πέτρου Σταυρουλάκη.

Αντικείμενο της διατριβής αποτελεί η προσωπικότητα του Ανθίμου Γαζή, μιας από τις ηγετικές μορφές των τελευταίων χρόνων της Τουρκοκρατίας. Η προσωπικότητα του Ανθίμου Γαζή, που βασικό στοιχείο της ήταν ο συνδυασμός της θεωρίας με την πράξη, ξεπερνά τα όρια ενός απλού διδασκάλου και λογίου. Ως άνθρωπος της δράσης εμφανίζεται ένας ηγέτης του Αγώνα, που με πλήρη συναίσθηση της ιστορικής του ευθύνης, όταν ήρθε η ώρα ξεδίπλωσε τη σημαία της επανάστασης στη Θεσσαλομαγνησία.

Του Γεώργιου Ν. Βλαχάκη.

Αυτή η διατριβή εντάσσεται σε ένα γενικότερο πλαίσιο στις σπουδές της ιστορίας της επιστήμης στην Ελλάδα, που εντοπίζει το ενδιαφέρον των ερευνητών στη μελέτη της επιστημονικής εξέλιξης κατά τη διάρκεια του λεγόμενου "νεοελληνικού διαφωτισμού" (1750- 1821). Το ειδικό αυτό κείμενο που εξετάζεται είναι τα "Στοιχεία Φυσικής", ένα δίτομο έργο που γράφηκε από ένα από τους επιφανέστερους λόγιους εκείνης της περιόδου, το Νικηφόρο Θεοτόκη, και τυπώθηκε στη Βιέννη το 1766-1767.

Του  Αθανάσιου Καλαμάτα του Ιωάννη.

Η διδακτορική αυτή διατριβή, με δείκτη τη δράση και το έργο του Ευγένιου Βούλγαρι, εξέχουσας μορφής των προεπαναστατικών χρόνων, επιχειρεί σφαιρικά να αναδείξει τη σχέση της Παιδείας του νέου Ελληνισμού, με την ιδεολογία που εξέφρασε ο ευρωπαϊκός Διαφωτισμός στον ευρύτερο βαλκανικό χώρο κατά τον 18ο αιώνα.

Της Πηνελόπης Στάθη.

Παρουσιάζεται η προσωπικότητα του Χρύσανθου Νοταρά και η θέση που κατέχει στον τομέα της  Επιστήμης και της Γνώσης. Η πολύπλευρη δραστηριότητά του στην ίδρυση σχολείων, στην ενίσχυση τυπογραφείων, στη μεταγλώττιση και στη συγγραφή βιβλίων καθώς και στη συντήρηση των προσκυνημάτων στους Άγιους Τόπους, εξάγεται από τα πολυάριθμα γράμματα που του έστειλαν οι Λόγιοι της εποχής. 

Της  Ζωής Μουρούτη - Γκενάκου.

Είς τήν παρούσαν έργασίαν έγένετο προσπάθεια ν' άποκατασταθή κατά τό δυνατόν άφ' ένός ή βιογραφία τοϋ ανδρός, ν' άναλυθή άφ' έτέρου τό συγγραφικόν και έκπαιδευτικόν αύτού Εργον. Τό πρώτον έξ ανεκδότων πηγών ερευνώνται τά περί της ιδρύσεως, λειτουργίας και ακμής του Κοινου Φροντιστηρίου Κερκύρας, έκ τών σπουδαιότερων σχολών του Έλληνισμου, ώς και ή διεύθυνσις υπό του Νικηφ. Θεοτόκη της 'Ακαδημίας του 'Ιασίου και ή όργανωθείσα είς ταύτην εκπαιδευτική μεταρρύθμισις.

Του Εμμανουήλ Πατηνιώτη.

Αντικείμενο της διατριβής είναι ο τρόπος με τον οποίο δύο σημαντικοί ελληνόφωνοι Λόγιοι του 18ου αιώνα προσεγγίζουν τη φυσική φιλοσοφία της εποχής τους και επιχειρούν να διαμορφώσουν μια νέα φιλοσοφική θεώρηση της φύσης. Ο Ευγένιος Βούλγαρης (1716 - 1806) και ο Νικηφόρος Θεοτόκης (1731 - 1800) είναι εκπρόσωποι μιας νέας γενιάς Λογίων, οι οποίοι συνδέουν την εδραίωση της κοινωνικής τους θέσης με την καθιέρωση ενός νέου φιλοσοφικού προτύπου στην παιδεία της εποχής τους. Η επιδίωξη αυτή, ωστόσο, δεν υλοποιείται εν κενώ.

Του Νίκου Β. Γιαννακούλη.

Στόχος μας στη μελέτη αυτή είναι η προσπάθεια ανάδειξης της πολυκύμαντης ζωής και του περιεχομένου του παιδαγωγικού έργου του Ευγενίου Βούλγαρη, εξέχουσας ιστορικής μορφής του πρώιμου Νεοελληνικού Διαφωτισμού. 

Tου Ιωάννη Γ. Χατζή.

Ο Αναστάσιος Παπαβασιλόπουλος, Ηπειρώτης Λόγιος, εμφανίζεται σε μια ιστορική περίοδο (τέλη 17ου - αρχές 18ου αιώνα) στην οποία η Φιλοσοφία του Αριστοτέλη και όλοι όσοι τον υποστήριζαν (κυρίως ο Θεόφιλος Κορυδαλέας) φαίνεται να αμφισβητούνται. Ανήσυχο πνεύμα, μεγάλωσε στα Γιάννενα σε μια εποχή που οι συνδέσεις της πόλης με τη Δύση ήταν εμφανείς. Δεν άργησε να κατευθυνθεί προς μέρη όπου προσφερόταν εκπαίδευση και γνώση (Κωνσταντινούπολη και Βενετία).

Της Χάιδως Μπάρκουλα

Η παρούσα εργασία έχει ως βασικό σκοπό να αναδείξει μια σχεδόν άγνωστη πλευρά της πολυσχιδούς, πολυσυζητημένης και αμφιλεγόμενης προσωπικότητας του Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή (1809-1892). Γίνεται προσπάθεια να καλυφθούν ορισμένα κενά της πολύπλευρης δράσης του, κυρίως ως πολιτικού, διπλωμάτη και καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών.