Ο λόγιος και δάσκαλος Γρηγόριος Κωνσταντάς γεννήθηκε στις Μηλιές Πηλίου. Υπήρξε σημαντική προσωπικότητα στο προεπαναστατικό κίνημα του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, συμμετείχε στην επανάσταση του 1821 και ίδρυσε τη Σχολή των Μηλεών Πηλίου, επιχειρώντας να αναδείξει τη γενέτειρά του σε ελληνόφωνο εκπαιδευτικό κέντρο του καιρού του.
Ο Κωνσταντάς ήταν γόνος φτωχής αγροτικής οικογένειας, έμαθε τα πρώτα γράμματα στη γενέτειρά του κοντά στον καλόγερο Άνθιμο Παπαπανταζή, καθώς και σε σχολείο της Ζαγοράς. Συμπλήρωσε τις σπουδές του σε σχολές της Άθω, της Χίου και της Κωνσταντινούπολης. Σπούδασε Φιλοσοφία, Μαθηματικά και φυσικές επιστήμες στην Πάδοβα, στη Βιέννη, στη Χάλλη και στο Βουκουρέστι.
Στο διάστημα που βρίσκεται στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες, θα έρθει σε επαφή με Έλληνες λογίους και θα γνωρίσει τις νέες επιστημονικές θεωρίες και φιλοσοφικές αντιλήψεις των συγχρόνων του δυτικών διανοητών. Συνεργάστηκε με τους Άνθιμο Γαζή, Στέφανο Δούγκα, Ζήση Κάβρα, τον εξάδελφό του Δανιήλ Φιλιππίδη κ.ά.
Το εκδοτικό και συγγραφικό έργο του Κωνσταντά ήταν γενικά πολύ μεγάλο. Ξεχωριστό ενδιαφέρον για τις θετικές επιστήμες έχει το μνημειώδες έργο Γεωγραφία νεωτερική (Βιέννη 1791), που έγραψε μαζί με τον Δανιήλ Φιλιππίδη, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα βιβλία που έβγαλε ο ελληνισμός στην αναγέννησή του.
