Ο Γεώργιος Ζαβίρας ήταν λόγιος και συγγραφέας, που έδρασε στην Ουγγαρία το δεύτερο μισό του 18ου αιώνα. Γεννήθηκε στη Σιάτιστα της Μακεδονίας το Μάιο του 1744 και εγκατέλειψε τη γενέτειρά του σε ηλικία δεκαέξι ετών, όταν μετανάστευσε στην Ουγγαρία για να εργαστεί σε εμπορική επιχείρηση. Κατά την παραμονή του εκεί, παράλληλα με τις επαγγελματικές του ασχολίες, φρόντισε και για την περαιτέρω μόρφωσή του.
Ο Ζαβίρας ταυτόχρονα μαθαίνει ευρωπαϊκές γλώσσες· μελετά λατινικά, ιταλικά, γαλλικά, γερμανικά, ουγγρικά και σερβικά για να ασχοληθεί εν συνεχεία και με την μετάφραση στα ελληνικά μεγάλου αριθμού κειμένων. Έγραψε 16 έργα και μετέφρασε στα ελληνικά 19.
Το σπουδαιότερο και πιο πρωτότυπο έργο του είναι η Νέα Ελλάς ή Ελληνικόν Θέατρο που εκδόθηκε το 1872. Το έργο αυτό περιλαμβάνει βιογραφίες λόγιων της Τουρκοκρατίας και κρίνονται τα έργα τους. Χρησιμοποιήθηκε από άλλους λογίους ως βάση για ανάλογα έργα. Στο ευρύ μεταφραστικό του έργο περιλαμβάνεται το διδακτικό εγχειρίδιο
Μέθοδος Αστρογνωσίας του G. Marothi, Πέστη 1815.