Ο κληρικός και λόγιος Γεώργιος Σουγδουρής, γεννημένος στα Ιωάννινα, ανέπτυξε συγγραφική δραστηριότητα με πρωτότυπα κείμενα και μεταφράσεις φιλοσοφικού, φιλολογικού και θεολογικού περιεχομένου. Διετέλεσε σχολάρχης στη Γκιούμειο Σχολή των Ιωαννίνων για περίπου 30 χρόνια εισάγοντας στο πρόγραμμα των παραδόσεων μαθήματα θετικών επιστημών και νεότερης φιλοσοφίας.
Μετά τις πρώτες σπουδές που πραγματοποίησε στα Ιωάννινα, πήγε στη Βενετία, μάλλον γύρω στα 1673, όπου εργάστηκε ως διορθωτής σε τυπογραφείο (στη Βενετία διέμεναν οι συγγενείς του και γνωστοί τυπογράφοι Γλυκείς) και μετά ως δάσκαλος. Στη Βενετία και στην Πάδοβα μετέπειτα σπούδασε φιλοσοφία και θετικές επιστήμες. Όταν επέστρεψε στα Ιωάννινα χειροτονήθηκε ιερέας και υπηρέτησε έως το 1715, ως διδάσκαλος των «ελευθέριων τεχνών», κυρίως όμως της φιλοσοφίας, και ως σχολάρχης στην Σχολή Εμμανουήλ Γκιούμα.
Η συγγραφική παραγωγή του Γ. Σουγδουρή περιλαμβάνει κείμενα φιλολογικού, φιλοσοφικού και θεολογικού περιεχομένου. Μεταξύ αυτών αναφέρεται η Εισαγωγή Λογική, που προοριζόταν για διδακτικό εγχειρίδιο και χρησιμοποιήθηκε ευρέως σε χειρόγραφη μορφή. Έγραψε, ακόμη, μια Συμφωνία ή Συστοιχία της Παλαιάς και Νέας Θείας Γραφής, που δεν διασώθηκε, ενώ είχε και την εκδοτική επιμέλεια του Πεντηκοσταρίου, το οποίο κυκλοφόρησε με δική του εισαγωγή και επανεκδόθηκε αρκετές φορές αργότερα. Όντας γνώστης της ελληνικής, ιταλικής και λατινικής γλώσσας ασχολήθηκε και με την μετάφραση από τα λατινικά του εγχειριδίου εκκλησιαστικής ομιλητικής του Φραντζέσκο Πανιγκαρόλα Rhetorica Ecclesiastica.
Τόσο οι σύγχρονοί του όσο και οι μεταγενέστεροι εξήραν στα διδακτικά του βιβλία την αναφορά στις θετικές επιστήμες, καθώς και τον συνδυασμό διδακτικής δεινότητας και πολυμάθειας. Η μεγαλύτερη συνεισφορά του Σουγδουρή ήταν η ανανέωση και διάδοση της αριστοτελικής φιλοσοφίας στο πλαίσιο της ελληνικής θεολογίας.